Gabriella Chioma

“Τα χέρια μου χάραξαν
την ρούνα της φωτιάς
και την άμαξα του ηλίου”
Gabriella Chioma

Δημοσιογράφος, συγγραφέας, δοκιμιογράφος, εκδότρια, μεταφράστρια, η Gabriella Chioma είναι προικισμένη με μία εκλεκτική προσωπικότητα · η καλλιτεχνική της παραγωγή αγκάλιασε μία ποικιλία ενδιαφερόντων που έκανε τα έργα της να εκτιμηθούν σε ένα ευρύ και ειδικευμένο κοινό ανάμεσα στο οποίο ξεχωρίζουν οι Ignazio Silone, Carlo Laurenzi, Leonida Repaci.

Για την πνευματική δραστηριότητά της, δέχτηκε διάφορες αναγνωρίσεις ανάμεσα στις οποίες τα:

• - “Premio della Presidenza del Consiglio dei ministri” (1977)

• - βραβείο “Athena” Donne di Liguria (1992)

• - βραβείο της περιοχής Liguria (2001)

• - “Sigillo di Dante” (2013)

• 
  

  Επιπλέον, με διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας της χορηγήθηκε για τις φιλολογικές σπουδαιότητες, μετά από σύσκεψη του Συμβουλίου των Υπουργών της 28ης Οκτωβρίου 2005, το αξιοσημείωτο “Legge Bacchelli”.

• Το 1961 απονέμεται το πρώτου βραβείο στο “Viareggio Opera Prima”.

• 
  

  - “Casa Hirta” (1973)

• - “Italia Bella” (1973)

• - “S. Valentino” (1975)

• - “Mede-Ecologia” (1976)

• - “Sybaris Magna Graecia” (1976)

• - “Cima-Ariccia” (1976)

• - “Bognanco Tenne” (1977)

• - “LericiPea” (1977)

• - “Castel Durante” (1978)

• - “Romagna” (1980)

• - “Vittorio G. Rossi

• - Genti e Paesi” (1980)

• - “Lunigiana” (1989)

• - “Todi” (1990)

• - “Premio acquisto Lunigiana” (1992).

  Σε αυτά προστίθενται ακόμη είκοσι περίπου ειδικά βραβεία, τιμητικές μνείες και μετάλλια. Τέλος, το βιβλίο της Satori¹, γραμμένο και επιμελημένο από την ίδια την Chioma την έκανε να εισπράξει ακόμη και τα επίσημα συγχαρητήρια από την Πρεσβεία της Ιαπωνίας στην Ιταλία.

Πολυμήχανη δημοσιογράφος, η Chioma συνεργάστηκε επίσης με πολυάριθμες ημερήσιες και περιοδικές εφημερίδες και περιοδικά ανάμεσα στα οποία τα: Il Telegrafo, La Voce Adriatica, La Nazione, La Nazione Sera, Il Secolo XIX, Roma, L'Italiano, Arthos, GRAAL, Vie della Tradizione, D'ARS, Il Francescano, L'Agave, Forum και Arte Stampa.
Υπό το μανδύα της εισηγήτριας υπήρξε πολλές φορές προσκεκλημένη σε σημαντικά φιλολογικά συνέδρια και εξίσου ουσιαστική υπήρξε η συνεργασία της στη σύνταξη καταλόγων εκθέσεων και καρτών ιστορικών προσωπικοτήτων, καθώς επίσης και δοκιμιών της κριτικής τέχνης.

Το 1972, ιδρύει τον δυναμικό εκδοτικό οίκο “Edizioni del Tridente”, που θα δίνει ζωή πάντα σε εκλεπτυσμένα και καλλιεργημένα κείμενα. Ανάμεσα σε αυτά, η Chioma θα δημοσιεύσει, για πρώτη φορά στην Ιταλία, το εβολιανό έργο Meditazioni delle Vette.

Ένα σημαντικό κείμενο, όπου η Chioma εκθέτει τη γνώση Kado, την “Οδό της ποίησης”, εκείνο δηλαδή το γνωστικό όργανο που χρησιμοποιείται για να επιτευχθεί το Satori, η εσωτερική διαφώτιση, σύμφωνα με τις διδασκαλίες του Ζεν. Βεβαίως είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι γράφτηκε από εκείνη που σίγουρα σήμερα είναι μία από τις ελάχιστες Ιταλίδες ποιήτριες που αποτελούν πνευματική κληρονόμο του Kōbō-Daishi, του μοναχού που διέδωσε στην Ιαπωνία τις αρχές του εσωτερικού Βουδισμού. Για αυτό, λοιπόν, δεν αποτελεί υπερβολή να μιλάμε για την Gabriella Chioma ως την μοναδική σύγχρονη συγγραφέα που έμαθε να συνθέτει, στον πεζό λόγο και στην ποίηση, τις διδασκαλίες που προέρχονται από τον ανατολικό εσωτερισμό με εκείνες του προχριστιανικού παγανισμού.

Συνεπώς, είναι προφανής ο ειρμός που οδηγεί στο φόντο της καλλιτεχνικής παραγωγής της Chioma: μία βαθιά νοσταλγία μιας περασμένης εποχής δεμένης με το Paganitas, με συνεχή φιλολογικά καλέσματα στην Μαντική, στα μαντεία (ιδιαίτερα σε εκείνο της Δωδώνης² ), στην μαγική αίγλη των προϊστορικών μνημείων, στον συμβολισμό των δέντρων και στις παγανιστικές τελετουργίες, έτσι όπως εμφανίζονται στην νορδική μυθολογία. Σκηνικά και τόποι, φανταστικά και πραγματικά που φαίνονται να βρίσκονται σε ανάλογο σκηνικό με το συμφωνικό ποίημα του Richard Strauss Ein Heldenleben (Η Ζωή ενός Ήρωα).

Ηρωικές φιγούρες που, όμως, η Chioma επανεξετάζει με διάθεση εντελώς θηλυκή, προικισμένες με ένα δυνατό κάλεσμα στο animus του Jung.

Είναι δυνατές γυναίκες, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η Κόμισσα Virginia Verasis της Castiglione που, αν και γνωστή ιστορική προσωπικότητα, εκπροσωπεί ένα είδος του alter ego της συγγραφέως.

Η Chioma πάντα ενδιαφερόταν για την “Ψυχολογία του Βάθους”, ακολουθώντας ακόμη και ένα τετραετές διδακτικό πρόγραμμα με τον Dr. Giulio Ciampi, γιουνγκιανό αναλυτή. Εμβάθυνε έτσι στις σπουδές του Συμβολισμού και της Επιστήμης της Παράδοσης³σύμφωνα με τις θεωρίες του Jung, που έβλεπε στην Αναλυτική Ψυχολογία βαθιές αναλογίες με μία μυσταγωγική οδό αλχημικού τύπου.

Tο εσωτερικό της ποιητικής της, μπορεί να χαρακτηριστεί από ιδέες και ανακλήσεις σε θεμελιώδεις έννοιες της γιουνγκιανής θεωρίας όπως: η “Διαδικασία της εξατομίκευσης” και ο “Νόμος του Συγχρονισμού”. Όπου το πρώτο αναπαριστά την εσωτερική διαδρομή της έρευνας, γνώση και ανακάλυψη του ιδίου του εαυτού, μέσω του οποίου κάθε ανθρώπινη ύπαρξη στρέφεται στο δικό της κόσμο, καθιστώντας αυτή τη διαδικασία μία ανεπανάληπτη και μοναδική εμπειρία.

Ο “Νόμος του Συγχρονισμού”, αντιθέτως, υποδεικνύει εκείνη τη σύνδεση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα διαφορετικά γεγονότα που τελούνται με συγχρονικό τρόπο και ανάμεσα στα οποία δεν υπάρχει η αντίδραση αιτίας-αποτελέσματος.